Samarkand ; ซามาร์คาน
Samarkand ; ซามาร์คาน ตั้งอยู่ทางตอนกลางของประเทศอุซเบกิสถาน ความรุ่งโรจน์ของเมืองเริ่มจากชุมทางการค้าขายบนเส้นทางสายไหมที่พาดผ่านเอเชียกลาง อดีตนครหลวงแห่งศิลปกรรม เมืองที่เต็มไปด้วยงานศิลปะ สถาปัตยกรรม วิทยาศาสตร์เทคโนโลยี รวมถึงวิทยาการความรู้จากจีน และเปอร์เซีย ทั้งเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การค้า ศาสนา และวัฒนธรรมที่สำคัญ จนได้รับฉายา “กรุงโรมของโลกตะวันออก” และทั้งหมดนี้คือเอกลักษณ์ และตัวตนบรรพบุรุษของชาวอุซเบค ประเทศอุซเบกิสถาน [Uzbekistan] ในปัจจุบัน อดีตกาลพื้นที่บริเวณซามาร์คานเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยของพวกซ๊อกเดียน [Soghdian] ซึ่งร่วมสมัยกับยุคทราวดีของสยาม ในปี 327 ก่อนคริสตกาล พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชได้เข้ามายึดครองเมือง และใช้ซามาร์คานเป็นฐานกำลังในการบุกลงอินเดียต่อไป
ซามาร์คาน จัดเป็นแคว้นหนึ่งของพวกเปอร์เซีย-เติร์ก ด้วยการเป็นศูนย์กลางการเดินทางตามเส้นทางสายไหม จึงทำให้เมืองนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาที่เดินทางมาเยือน กลุ่มคนที่มีอิทธิพลที่สุด 2 อันดับแรกคือ ชาวมองโกล และชาวเติร์กนั้นเอง ทัพมองโกลอันเกรียงไกรสามารถยึดครองจีน (ราชวงศ์หยวน) และเมืองต่างๆ ตั้งแต่ที่ราบมองโกลไปจนถึงยุโรปตะวันออกนั้น ในการปกครองพื้นที่ต่างๆ ก่อเกิดเป็นแคว้นข่านต่างๆ มากมาย แต่เมื่อยุคเจงกิสข่านสิ้นสุดลง อุซเบกิสถานก็เป็นดินแดนผู้ให้กำเนิดมหาราชเลือดผสมคนใหม่นามว่า“Amir Timur ; อมิร์ ติมูร์” วีรบุรุษภาคพื้นเอเชียกลางผู้ซึ่งชาวอุซเบกิสถานยกย่องเป็น “มหาราชผู้ยิ่งใหญ่” ผู้สถาปนาจักรวรรดิติมูริด [Timurid] อันยิ่งใหญ่เกรียงไกร โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ซามาร์คานราวค.ศ. 1370 ร่วมสมัยกับสมเด็จพระราเมศวรแห่งกรุงศรีอยุธยา (อยุธยาตอนต้น)
Amir Timur ; อมิร์ ตีมูร์ เกิดเมื่อปีค.ศ. 1336 ที่เมืองคาช [Kash] หรือเมืองชาครีซาบส์ [Shakhrisabz] ทางตอนใต้ของเมืองซามาร์คานในปัจจุบัน มีเลือดผสมจากเตมูจินจอมข่านชาวมองโกล และมารดาเป็นชาวเติร์ก (เปอร์เซีย) มเหสีองค์หนึ่งของตีมูร์คือ เจ้าหญิงซาไร มัล คานุม ผู้สืบเชื้อสายมาจากเตมูจินนั้นเอง ตีมูร์เติบโตขึ้นในช่วงที่แคว้นข่านต่างๆ เริ่มอ่อนแอ และล่มสลายลง สถานการณ์นี้เองจึงเอื้อให้ตีมูร์สามารถทําสงคราม และสถาปนาจักรวรรดิตีมูร์ขึ้นมาได้ในช่วงปีค.ศ. 1364 โดยมีเมืองซามาร์คานเป็นเมืองหลวงของอาณาจักร
Mirzo Ulug Bek ; อุลุก เบก (ค.ศ. 1394-1449) ข่านหลานของตีมูร์ ผู้ทำให้เมืองซามาร์คานเป็นศูนย์กลางวิทยาศาสตร์ของโลกสมัยกลาง เป็นผู้คิดค้นเครื่องมือในการคํานวณการเคลื่อนที่ของดวงดาว ซึ่งเป็นฐานคิดให้นิโคลัส โค เปอร์นิคัส นักปราชญ์ของโปแลนด์วางรากฐานทางดาราศาสตร์ในเวลาต่อมา
Zahiruddin Muhammad Babur ; บาร์บูร์ (ค.ศ. 1483-1530) จอมข่านรุ่นเหลนของติมูร์ คือผู้สถาปนาราชวงศ์โมกุล [Mughal] ผู้นำศาสนาอิสลามเข้าไปในอินเดีย ผู้เป็นต้นตระกูลของจักรพรรดิชาห์ จาฮัน [Shah Jahan] ผู้สร้างอนุสรณ์แห่งความรัก ทัชมาฮัล [Taj Mahal] ที่ยิ่งใหญ่นั่นเอง
พันหนึ่งทิวา….อาหรับราตรี อมตะนิทานแฟนตาซีแห่งตะวันออกกลางระหว่างยุคทองของอิสลามที่โด่งดังที่สุดคือ ตะเกียงวิเศษของอะลาดิน ถือว่าสุดยอดอมตะนิทานที่เป็นที่รู้จักกันมากที่สุดจุดกำเนิดที่สุสาน ชาห์ อิ ซินดา [Shah i Zinda] โดมสีฟ้าที่เมืองแห่งนี้
